Evinin kapısında bir taraftarın elini öptüğü görüntüyü görünce "hatun kapat ağlayacağım" dedim. Kapatmasına rağmen gözlerim ıslandı. Galatasaray'lıyım 3 temmuz sürecinde bile Aziz Yıldırım'a sövmedim, saydırmadım. Galatasaray şampiyon olduğu gece iş nedeniyle maç izleyememiş, eve geldiğimde Şükrü Saracaoğlu stadında biber gazından taraftarların ölüm tehlikesi atlattığını görünce beynimden vurulmuşa dönmüş, maçı stadyumda izleyen Fenerbahçe'li dostlarımı aramış, iyi olup olmadıklarını, yardım için birilerini göndermemi isteyip istemediklerini sormuştum.
Hatta bir kaç arkadaş ertesi gün arayıp nasıl Galatasaray'lısın, şampiyon olduğunuz için sevineceğine bizim dertlerimizle uğraşıyorsun demişlerdi.
Ama bu gün hayatımda etmediğim küfürleri malum iki şahıs için ettim. İnsan olmanın ne kadar değerli bir haslet olduğunu bize böyle olumsuz olarak gösterdikleri için.