Babamın Dedesi, 14.Alay Er- İbrahim Oğlu Sadullah Çavuş 1915 Çanakkale harbinde 32 yaşında şehitik mertebesine ulaşmıştır. Bizzat Çanakkale'de şehitler anıtında kendisine ait dikilen toplu mezarlarda adına ulaştım. Gözlerim doldu. Dedem daha küçücükmüş babası Çanakkale harbine çağırıldığında. Dedemin annesi anlatırmış. Seferberlik zamanında büyük dedem Çanakkale'ye çağrılır. Sürekli cebinde büyük titizlikle taşıdığı cep saatini savaşta yanına almaya kıyamaz ve cebinden çıkartarak hanımına (dedemin annesi) emanet eder. "Belki bana birşey olursa saatim sende kalsın" manasında. Sonra hemen geri dönüp saatini tekrar geri alır, "Ben yine de vakti merak ederim" der... Saati alıp gider harbe büyük dedem. Bir daha da dönmez Çanakkale'den....
Şimdi bunu niye anlattım... Yıllardır cep saatlerini takip eder, alır koleksiyonuma katarım. Çok değerli cep saatleri var. Ama en çok da dedemin o saatine sahip olmak isterdim. O taşıdığı izleri görmek yaşamak isterdim. Keşke o saati bıraksaydın dede. Senin o emanetine gözüm gibi bakar her bakışımda seni hatırlardım...
Ruhun şaad olsun canım Dedem Çanakkale şehidimiz Sadullah Çavuş...
