TSF - Türkiye Saat Forumu - Dünya'nın En Çok Ziyaret Edilen Türkçe Saat Sitesi

Tarihine altın harflerle yazılan Çanakkale Zaferi'nin yıldönümünü kutlamanın ve kutsal vatanımız için canlarını feda eden şehitlerimizin Şehitler Günü'nü idrak etmenin onurunu yaşıyoruz. Tarihimize altın harflerle yazılan bu büyük destan, eşsiz bir zaferin yanında Cumhuriyetimizin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk gibi büyük bir komutan ve lideri ortaya çıkarmıştır. Yine bu savaşlarda gösterilen azim ve irade, milletimizin kendine olan güvenini artırmış, bağımsızlığa olan inancını perçinlemiş, Kurtuluş Savaşı'nın kazanılmasını sağlayarak Türkiye Cumhuriyeti'nin yolu açılmıştır. Bağımsızlığımızın ve özgürlüğümüzün simgesi Cumhuriyetimizi aynı ruh ve anlayışla korumak temel sorumluluğumuzdur.

Her zaman gönlümüzde yaşayacak aziz şehitlerimiz ve gazilerimizin kahramanlıklarla dolu hatıraları, Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk'ün bizlere emanet ettiği Cumhuriyetimizin yaşatılmasının en büyük teminatı olacaktır. Bu nedenle tarihi zaferlerle dolu bu milletin ve kahraman ordumuzun büyük fedakarlıklarla kazandığı bağımsızlık mücadelesini ve bu uğurda hayatını veren şehit ve gazilerimizin önemi yeni kuşaklara anlatılmalı ve aktarılmalıdır. Bu duygularla, Çanakkale Zaferi'nin 96. yıldönümünü kutluyor, bizlere bu büyük zaferin gururunu armağan eden, başta ebedi başkomutan Mustafa Kemal Atatürk ve onun silah arkadaşları olmak üzere, vatanları uğruna hayatlarını feda eden bütün şehitlerimize ve onları her bakımdan destekleyen aziz milletimize en samimi duygularımla şükranlarımı sunuyoruz"

memleket için canını veren sehıtlerımızin ,Gazi Mustafa Kemal Ataturk'ün bugun kemıklerı sızlanır mı bılınmez ama o gunlerden bugunlere cok seyler degıstı.Gecen gun harp okulunda Başkomutan Ataturk'ün okula ilk girişinin yıldönümünde okunan gençliğe hıtabesı ilk defa eksık okundu .Siyasilerden her alanda görmeye alışık olduğumuz tembellik orayadamı sıçradı acaba.Çanakkale zaferımız kutlu olsun daha nice zaferlere

ÇANAKKALE ŞEHİTLERİNE

Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi,
Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya.
Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı!
Nerde -gösterdiği vahşetle- "Bu bir Avrupalı!"
Dedirir: Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi,
Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi!
Eski Dünya, Yeni Dünya, bütün akvâm-ı beşer,
Kaynıyor kum gibi... Mahşer mi, hakikat mahşer.
Yedi iklimi cihânın duruyor karşısında,
Ostralya'yla beraber bakıyorsun: Kanada!
Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk;
Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk.
Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ...
Hani, tâ'ûna da zuldür bu rezil istilâ!
Ah, o yirminci asır yok mu, o mahhlûk-i asil,
Ne kadar gözdesi mevcud ise, hakkıyle sefil,
Kustu Mehmetçiğin aylarca durup karşısına;
Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına.
Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz...
Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz.
Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbâb,
Öyle müdhiş ki: Eder her biri bir mülkü harâb.

Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı;
Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı;
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.
Yerin altında cehennem gibi binlerce lâğam,
Atılan her lâğamın yaktığı yüzlerce adam.
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer
O ne müdhiş tipidir: Savrulur enkâz-ı beşer...
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak,
Boşanır sırtlara, vâdilere, sağnak sağnak.
Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller,
Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller.
Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,
Sürü halinde gezerken sayısız tayyâre.

Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler...
Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!
Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;
Alınır kal'a mı göğsündeki kat kat iman?
Hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrına râm?
Çünkü te'sis-i İlâhî o metin istihkâm.
Sarılır, indirilir mevki'-i müstahkemler,
Beşerin azmini tevkif edemez sun'-i beşer;
Bu göğüslerse Hudâ'nın ebedî serhaddi;
"O benim sun'-i bedi'im, onu çiğnetme" dedi.
Âsım'ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek:
İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmeyecek.
Şûhedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...
O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar...
Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!
Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i...
Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni tarihe" desem, sığmazsın.
Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb...
Seni ancak ebediyyetler eder istiâb.
"Bu, taşındır" diyerek Kâ'be'yi diksem başına;
Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;
Sonra gök kubbeyi alsam da ridâ namıyle,
Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle;
Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan,
Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan;
Sen bu âvizenin altında, bürünmüş kanına;
Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına,
Türbedârın gibi tâ fecre kadar bekletsem;
Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem;
Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...
Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana.

Sen ki, son ehl-i salibin kırarak salvetini,
Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddin'i,
Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran...
Sen ki, İslâm'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,
O demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ki, ruhunla beraber gezer ecrâmı adın;
Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın... Heyhât!
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât...
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana âguşunu açmış duruyor Peygamber.

MEHMET AKİF ERSOY

Gercekten destansi bi zafer. Su an rahat koltuklarimiza oturuyorsak bu dedelerimiz, atalarimiz sayesinde. Bugunun degerini bilelim.

Tüm gazilerimizi ve şehitlerimizi zamanla unutmamak ve onları hep hatırlamak dileğiyle...

Tüm şehitlerimiz ruhu şad olsun.

Çanakkale'den hepinize iyi akşamlar...

Birçok yönüyle dünyada bir örneği daha olmayan bir zafer Çanakkale Zaferi. Atış ve süngü talimi yapmadan cepheye sürülen ve bir bir şehit düşen çocuk yaşta askerlerimiz yaşayacakları uzunca bir hayatı toprak için, ülke için, yani bizim için feda ettiler. Churchill İngiltere'ye döndüğünde kendisini eleştirenlere "Biz Çanakkale'de mağlup düşmüş görünebiliriz, fakat biz onların beyinlerini yedik, 50 sene kendilerine gelemezler" mealinde sözler söylemiştir. Evet biz Çanakkale'de büyük bir zafer kazandık, ülke savunmasında stratejik bir limanı elimizde tuttuk ancak çok şey de kaybettik. Bunun tarihsel bilincinde olmamız gerektiğini düşünüyorum.
Şehitlerimizin ruhu şad olsun.