kilimanjaro » 19 Kas 2016, 11:02
Boşandığım zaman hiç üzülmedim sadece yeni bir hayata başlamanın zorluklarını çektim kısa bir süre.Yalnızca boşandığımı duyanların çok üzüldük vah vah demesine kızdım içten içe.Yahu ölüm değil ki boşanmak hatta iki taraf içinde birlikte yaşamanın koşulları ortadan kalmıştır ki insanlar buna karar vermişlerdir ne güzel işte herkes yeni bir hayat kuracaktır.
Birde başlangıçta kızım için devam edeyim diye düşünmüştüm.Sonra dedim ki kızım 18 yaşına geldiğinde , ve ben hala evli kalmışken , diyelim ki onunla bir tartışma yaşadım ve ona dedim ki ben bu evliliği bugüne kadar senin için sürdürdüm , bu hayata katlandım.Bana eminim ki şunu diyecekti : baba boşansaydın bu senin hayatın .... ve çocuk haklı olurdu elbette.
Şimdi ben , kızım ve annesi mutlu mesut yaşıyoruz.
Bir tek ölüm hayatın sonudur , boşanmak ise yeni bir başlangıç
Ne kadar farklı olursa olsun, sana ait olmayana tenezzül etme , ve ne kadar basit olursa olsun senin olandan asla vazgeçme
Ernesto Che GUEVARA